De ultieme werkelijkheid: I Am That, Ik ben Dat. Tat Tvam Asi, Gij zijt Dat.
De druppel en de oceaan: de druppel is niet anders dan de oceaan.
Je bent dat wat nooit verandert (onpersoonlijke Brahman).
Alles manifesteert zich in Dat.
Het gemanifesteerde is een illusie.
Maar je bent ook het gemanifesteerde, de mens, de persoon.
Je kunt ‘God’ realiseren als het ware zelf.
Maar ik zeg je: het gemanifesteerde is in geen één opzicht minderwaardig aan het niet-gemanifesteerde. Het denken, ons ego, onze onwetendheid, vergelijkt en trekt conclusies.
De zon is door de eeuwen heen aanbeden maar ook de aarde.
Is het theekopje belangrijker dan de thee?
Is de man belangrijker dan de vrouw?
Je bent alles.
Zijn en niet-zijn.
Het eeuwige en het tijdelijke.
Als Brahman kennis is. Niet ervaren kan worden, omdat het geen object is. Dat Brahman weten is.
Dat je weet dat je de ultieme werkelijkheid bent.
Dat je jeZelf niet kunt observeren.
Ik-Ben, ultieme werkelijkheid.
Dat het geobserveerde de illusie is, omdat je niet dat bent.
Waar zit in dit verhaal/filosofie de liefde dan? Dat God liefde is. Dat liefde het allerbelangrijkste is.
Maar als weten er eerst niet was voor jou en nu wel, dan is het wel degelijk ook een of ander object binnen jouw wereld.
Ik omvat niet-weten en weten.
Ik ben simpelweg wat is en dat is wat ik waarneem: de waarnemer is het waargenomene. Alleen dan, en alleen dan verdwijnt het innerlijk conflict van: ik-en-mezelf. Alleen dan zal er sprake zijn van keuzeloos gewaarzijn: waarin alles en niets een rol speelt. Dit noem ik dan: volledige non-dualiteit.