Keuzeloos Gewaarzijn

Keuzeloos gewaarzijn is een gevolg van een innerlijke transformatie: het beëindigen van het conflict: ik-en-mezelf.

De ultieme werkelijkheid: I Am That, Ik ben Dat. Tat Tvam Asi, Gij zijt Dat.
De druppel en de oceaan: de druppel is niet anders dan de oceaan.
Je bent dat wat nooit verandert (onpersoonlijke Brahman).
Alles manifesteert zich in Dat.
Het gemanifesteerde is een illusie.

Maar je bent ook het gemanifesteerde, de mens, de persoon.
Je kunt ‘God’ realiseren als het ware zelf.
Maar ik zeg je: het gemanifesteerde is in geen één opzicht minderwaardig aan het niet-gemanifesteerde. Het denken, ons ego, onze onwetendheid, vergelijkt en trekt conclusies.
De zon is door de eeuwen heen aanbeden maar ook de aarde.
Is het theekopje belangrijker dan de thee?
Is de man belangrijker dan de vrouw?

Je bent alles.
Zijn en niet-zijn.
Het eeuwige en het tijdelijke.
Als Brahman kennis is. Niet ervaren kan worden, omdat het geen object is. Dat Brahman weten is.
Dat je weet dat je de ultieme werkelijkheid bent.
Dat je jeZelf niet kunt observeren.
Ik-Ben, ultieme werkelijkheid.
Dat het geobserveerde de illusie is, omdat je niet dat bent.
Waar zit in dit verhaal/filosofie de liefde dan? Dat God liefde is. Dat liefde het allerbelangrijkste is.

Maar als weten er eerst niet was voor jou en nu wel, dan is het wel degelijk ook een of ander object binnen jouw wereld.
Ik omvat niet-weten en weten.
Ik ben simpelweg wat is en dat is wat ik waarneem: de waarnemer is het waargenomene. Alleen dan, en alleen dan verdwijnt het innerlijk conflict van: ik-en-mezelf. Alleen dan zal er sprake zijn van keuzeloos  gewaarzijn: waarin alles en niets een rol speelt. Dit noem ik dan: volledige non-dualiteit.

Video: https://youtu.be/Vjjsc8N5PC4?si=peEEi-hSAPYFtYb8

Mensen met zelfhaat, zijn in conflict met zichzelf: ik-en-mezelf.
Daarbij zijn de persoon en de waarnemer van de persoon verschillend, zo wordt ernaar gekeken.
De waarnemer die de eigen persoon beoordeeld. Dat is natuurlijk gespleten.
Er is op die manier geen sprake van keuzeloos gewaarzijn.
Pas als direct gezien wordt, zonder enige twijfel, dat de persoon en de waarnemer niet verschillend zijn maar een en hetzelfde, zal er sprake zijn van een innerlijke transformatie en zal keuzeloos gewaarzijn het geval zijn.

Counseling?

E-book: Keuzeloos gewaarzijn & Krishnamurti
Te koop: https://www.lulu.com/shop/nathan-rozenhart/keuzeloos-gewaarzijn-en-krishnamurti/ebook/product-655nyqj.html?q=&page=1&pageSize=4

Er zijn mensen die denken het bewustzijn te zijn.
En er zijn mensen die denken het lichaam te zijn.
Maar kun je deze ook beiden zijn?
Kun je het onsterfelijke, oneindige en het beperkte en sterfelijke zijn?
Is de vis enkel de vis of ook de oceaan waarin hij leeft?

Hoe komt het toch dat we het een wel willen zijn en niet het andere?
Als je beiden niet vergelijkt met elkaar maar simpelweg ervaart, waar ligt dan nog de scheiding in?
Als je opgaat in bijvoorbeeld een heerlijke vrijpartij, denk je dan nog wel dat je enkel bewustzijn bent? En niet dat sterfelijke wezen!
Als je opgaat in bewustzijn of stilte zelf, denk je dan nog wel aan je menszijn? Dat je eigenlijk sterfelijk bent, overeenkomstig je geloof!
Waarom scheiden we deze zaken door ons geloof? Het geloof of ons denken dat zegt dat we enkel… zijn.
Als je de wereld bent die je waarneemt, van moment tot moment, waar ligt dan het probleem?
Past de spiegel zich niet altijd aan, aan zijn inhoud?
Ligt ons zogenaamde Zelf niet juist verborgen in alles en niets?
Maar mensen geloven in een zelf, als een brein of een onafhankelijk bewustzijn. Zoeken een soort van zekerheid. ‘Ik ben dat.’ … ‘Ik ben boeddhist.’… ‘Ik ben atheïst.’… En dergelijke!
Als je alles bent, als de waarnemer en het waargenomene een zijn en niet-twee, zal er dan nog wel sprake zijn van oorlog en onderdrukking  op aarde?
‘Ik ben Nederlander en moslim.’ … ‘Ik ben Joods…’ …
Als je geest slechts gevoelig is voor feiten en je geen psychologische zekerheid zoekt, waardoor zul je dan nog afgescheidenheid ervaren?
Weerkaatst een spiegel niet even makkelijk een ongelovige als een gelovige? Of een boom als een steen?…
Kan een spiegel in strijd zijn met zijn inhoud?
Als ons bewustzijn geen verzet pleegt door onwetendheid, zullen we direct zien, dat we alles zijn. Ik ben de wereld die ik waarneem. Probeer dat ‘ik’ niet vervolgens te scheiden van de wereld. Zoals een golf niet te scheiden is van de oceaan.
Er is geen ‘ik’. Slechts zijn, aanwezig zijn. Heel zijn, totaal zijn.

Weet, dat keuzeloos gewaarzijn geen aparte werkelijkheid is maar onze werkelijkheid.
Ik ben, is geen egotrip. Je kunt niet naar keuzeloos gewaarzijn verlangen en het dan bereiken. Als de mens en de waarnemer van de mens tegen elkaar wegvallen, zal er sprake zijn van een innerlijke transformatie. Dan pas zal er sprake zijn van een psychologische revolutie.
Amen.

Wat wordt er precies bedoeld met dat begrip, dat we vooral door Jiddu Krishnamurti hebben leren kennen?…
Kan keuzeloos gewaarzijn het volgende object zijn van onze verlangens?

Mensen zitten vast in hun eigen overtuigingen, omdat deze worden gezien als waar en objectief, terwijl ze volkomen subjectief zijn.
Een aanname maakt van iets nog geen volledige waarheid.
Wil je echt jezelf kennen?
Twijfel dan aan al je overtuigingen!
Anders leef in afgescheidenheid, in de vorm van ik-en-mezelf.
De zogenaamde waarnemer die denkt, gelooft zichzelf waar te nemen, als een object. Maar in werkelijkheid is de waarnemer het waargenomene.
Je bent de persoon, feit.
Je bent de waarnemer, feit.
Deze zijn niet-twee, deze zijn een en hetzelfde.
Dan zal en kan het innerlijk conflict verdwijnen. Want waar een waarnemer is, is er een object. Het object dat beperkt wordt door de waarnemer!
Er kan alleen sprake zijn van een ongeconditioneerde geest, als de waarnemer en het object tegen elkaar wegvallen.
Keuzeloos gewaarzijn is het gevolg van een innerlijke transformatie.
Sommige mensen, spirituele zoekers, geloven dat er zoiets als ‘keuzeloos gewaarzijn’ bestaat of kan bestaan naast ik-en-mezelf, maar dat is volkomen onzin!
Je hebt in werkelijkheid maar Een geest.
Je zit nog met jezelf in de knoop of niet!
Onderken de knoop.
..

Je bent de persoon en de waarnemer van de persoon, deze zijn niet-twee. Of ben je enkel het brein of het bewustzijn van het brein?

Je bent de wereld die je waarneemt. Niet-twee. Eenheid. Non-dualiteit.

Je bent wat je waarneemt. Niet alleen de roos maar ook de shit, etc.. Je kunt de wereld niet op een afstandje waarnemen, zoals wetenschappers, filosofen en psychiaters dat believen te doen. Je bent de leraar en de leerling en deze zijn een en hetzelfde. De waarnemer en het object zijn niet-twee. Denk niet dat je jezelf kunt kennen door afstandelijk te zijn naar jezelf. Ook niet door je te storten in je emoties maar door te zien en te begrijpen dat je volledig je emoties bent maar ook volledig de hemelse liefde, noem Het God. Zoals een levende lotus niet alleen boven het wateroppervlakte tot bloei komt, als een prachtige bloem, maar nog altijd verbonden is met de modder diep beneden zichzelf. Vanuit de diepste duisternis ontwikkelde zich het zaad en kroop naar de wateroppervlakte. Scheid je de bloem van zijn stengel, hoelang zal de bloem dan nog echt een lotusbloem zijn? Zelfkennis gaat over totaal zijn, heel zijn.

Een innerlijk centrum beperkt ons denken. Zolang als er sprake is van een waarnemer, wordt het denken beperkt.